De Boze Blanke Man en de Ondergang van Nederland, deel 4 (doet tevens dienst als Stamcafé, reaguurders)

De Ondergang van Nederland. Land der Naïeve Dwazen kwam half oktober 1990 uit en is een fel en vooral hilarisch manifest van een Boze Blanke Man, die het schreef onder het pseudoniem Mohamed Rasoel: Mohamed de Boodschapper. 

Dat is een subtiele verwijzing naar de Profeet maar ook naar een willekeurige Mo, een gastarbeider die slecht nieuws heeft voor het Nederlandse volk. En dat is natuurlijk de grap, want als het pamflet door Bob Polak, Hugo Brandt Corstius, Max Pam of Theodor Holman geschreven was (in die hoek van oud-redacteuren van Propria Cures werd gezocht) of door Gerrit Komrij, zou de rel die uitbrak nog groter zijn geweest. 

Ik heb De Ondergang van Nederland een paar keer herlezen en wat mij opvalt, is dat de ironie en het sarcasme er vanaf spatten. Bovendien is het erg goed geschreven, in de stijl van Propria Cures in de jaren zeventig en tachtig. Hier en daar doet het zelfs denken aan Soumission van Michel Houellebecq. Een voorbeeld: 

"Bij de eerste aanblik van de Nederlanders ziet men Atlas die de wereld torst. Bij de tweede verandert men niet van mening. Bij de derde lijkt het wel of de Nederlanders per se iets willen bewijzen met hun goede daden, ongeacht de consequenties en misschien zelfs ongeacht degene op wie de goede daden zijn gericht. ‘Wat zeg je daar, gebruik jij fosfaatvrije zeep? O, dat is nog niets, ik doe aan dierenbescherming. Wat? Je moeder werkt voor Greenpeace? Dat is nog kinderspel, mijn moeder werkt voor de Vereniging Vluchtelingenwerk en mijn broer is trouwens tegen zure regen, mijn vader protesteert tegen kernwapens, onze hele familie is tegen discriminatie en we hebben zelfs twee gitzwarte kindertjes in de schuur wonen, die hebben we mee teruggenomen uit Afrika, al wilden we er eigenlijk drie, dus je ziet wel hoe geweldig wij zijn. En o ja, bijna vergeten: we hebben ook nog op GroenLinks gestemd.’ 

De Indianen beschilderden hun gezicht, de Afrikanen doen allemaal ringen om hun hals en in hun lippen, sommige mensen dragen veel sieraden om hun status te tonen, de Nederlanders etaleren hun geweten. De onverkwikkelijke vraag is hier in hoeverre de Nederlandse goede bedoelingen bestemd zijn voor de wereld en in hoeverre voor hun eigen geweten en hun ego."